Przytłaczająca doskonałość współczesnych technologii prowokuje tych bardziej niepokornych do działań dywersyjnych. Niewiele było w historii twórczych aktywności gdzie udział techniki był tak znaczący jak w przypadku fotografii. Jakby tego było mało w XXI wieku cała strona technologiczna współczesnej fotografii została zautomatyzowana. (efotografia). Teraz można skupić się wyłącznie na przekazie . Zdecydowanej większości to wystarcza. Istnieją jednak odmieńcy nie godzący się na technologiczny dyktat i unifikację .

Ruchy odśrodkowe i rewizjonistyczne istniały od zawsze. Dominujące nurty dworskie czy mainstreamowe zawsze były kontestowane. Istotą twórczej postawy przecież jest , lub raczej powinna być, niezgoda na zastaną rzeczywistość. Jedną z metod sprzeciwu jest odrzucenie dominujących tendencji, tu sposobów obrazowania, i zwrot , na przykład w stronę przeszłość ( angielscy prerafaelici czy neo-prymitywiści rosyjsko-radzieccy itd.). Bunt ma tu wymiar nie tylko estetyczny, w sensie odrzucenia obowiązującego obecnie stylu. Nie chodzi tu wyłącznie o odwołanie się do przeszłości w poszukiwaniu inspiracji formalnych. Najważniejsza jest próba samoobrony i ocalenie wyboru innej drogi. Alibi dla odmienność ma dostarczyć historyczne odniesienie.

Działania kiedyś nowatorski i obrazoburcze szybko się upowszechniają. Kiedy odmienność staje się normą, w gettcie odmieńców stajemy się znowu wszyscy tacy sami. Sami odmieńcy. Ot taka subtelna dialektyka lub wahadło koniunktury. Tu powstaje pytanie czy inność i odmienność jest wartością? Tym wystarczająco zdeterminowanym i przekonanym, że wybrali właściwą drogę pozostaje nieustanna “ucieczka do przodu” i zacieranie śladów na świeżym śniegu.

Neo-prymitywizm w wydaniu fotograficznym to dość karkołomna konstrukcja. Ryzyko polega tu na użyciu metody obrazowania (fotografii), która konwencjonalnie postrzegana jest jako narzędzie doskonałe . Wiara pokładana w "obiektywność" mechanicznego zapisu do dziś stanowi fundament fotograficznej "prawdy" Fotografia od początku była silnie związana z takimi pojęciami jak: "Obiektywność", "Doskonałość", itp. Prymitywizm to antyteza i raczej deficyt wymienionych wyżej cech. Kryzysy w kulturze europejskiej pojawiają się dość systematycznie. Trudno jednoznacznie odpowiedzieć dlaczego. Może racjonalność nie wystarcza. Potrzebna jest równowaga czyli odrobina szaleństwa.